Urodziny 2010
Kończył się prawie kwartał mego „leżakowania” po różnych szpitalach. W tej Klinice opiekowano się mną już po raz drugi. Tym razem bardzo intensywnie- bowiem od czasu operacji z 4 listopada przez pierwszy miesiąc co drugi dzień wywożono mnie na blok operacyjny, gdzie w sposób humanitarny, bo pod narkozą, wypędzano jakichś dzikich lokatorów osiadłych w mym niedawno, kilkukrotnie reperowanym biodrze. Podobno pokazały się pierwsze oznaki osłabienia tych intruzów, gdyż już w grudniu stosowne egzorcyzmy odbywały się dwa razy w tygodniu, zaś w ubiegły czwartek mogłem zapoznać się z czarodziejskimi praktykami zamaskowanych postaci całkiem świadomie.
Muszę przyznać, że zapoznawanie to było nader bolesne.
Dziś, w poniedziałek wracałem właśnie odświeżony i wyfioczony z łazienki, gdzie przygotowałem się solidnie do czekającej mnie za kilka godzin kolejnej zmiany uciążliwego opatrunku, gdy grupka lekarzy już po zakończonych wizytach przy łóżkach, tradycyjnie jeszcze dyskutowała o nas na korytarzu.
W pewnej chwili doktor J. z sąsiedniego Abteilung- upełniący dzisiaj zastępstwo Oberarzt- adr. S. wskazał ręką w moim kierunku i cała gromadka ruszyła ku mojemu wózkowi.
Już, już miałem wjeżdżać do sali, gdy las rąk wyciągnął się ku mnie w sympatycznych gestach, a uśmiechnięte twarze otoczyły wózek. Zaskoczenie moje było niemałe, bowiem wszyscy odmieniali:
Herzliche Glückwünche für Geburtstag!
Zaraz też do życzących dołączyli się będący w pobliżu pielęgniarze i pielęgniarki. Dobrze, że zamieszanie to miało miejsce na korytarzu, gdyż nie byłem wcale przygotowanym na taką fetę, a okazało się później, że był to dopiero wstęp. Zadzwoniłem więc szybko do Tomasza, który podwoził właśnie Mamuśkę do szpitala na terapię Rodziną, aby dostarczyli mi nieco słodkości. Już po dwu kwadransach byłem zaopatrzonym, więc po dwie porcje słodkości trafiły do boksu lekarskiego i pielęgniarskiego, zaś jedno, spore pudełeczko mit Süßiskeiten podsuwałem przychodzącym z życzeniami.
Wiadomość o urodzinach rozchodziła się szybko po Oddziale i co chwilę ktoś wpadał z życzeniami, na szczęście mogłem już z namaszczeniem podsuwać życzącemu okazjonalną czekoladkę.
Życzliwi na obchodzie
Nadszedł czas zabiegu i tuż po wjechaniu przez śluzę na blok operacyjny ponownie zaskoczono mnie życzliwością, gdyż pielęgniarz obsługujący specjalny transporter przenoszący pacjenta z łóżka na stół operacyjny, pytał o datę urodzin aby nie pomylić pacjenta. Zapytał również o moją.
Zapewne niewielu pacjentów leżąc na stole operacyjnym w pełnym
Przygotowania przed salą operacyjną blasku lamp bezcieniowych, miało okazję wysłuchania chóralnego śpiewu zespołu operacyjnego:
Zum Geburtstag viel Glück, zum Geburtstag viel Glück....
Przeprowadzający operację dr Zereghar pochodzący, jak zawsze dobitnie podkreślał, z Persji włączył się aktywnie do grona życzliwych zamieniając moje ułożenie na stole na bardziej wygodne. Również sympatyczne, jednak nierozpoznawalne z powodu strojów i masek sanitariuszki co chwilę troskliwie otulały mnie cieplej.
Tego dnia nawet mój obiad został wzbogacony o parę frykasów.
Nazajutrz, Pan Profesor W. kończąc wizytę dorzucił garść ciepłych życzeń na okazję poprzednio- dniowych urodzin, a szczytem wszystkiego było zażenowanie siostry Oddziałowej, która przyszła z życzeniami dzień po i przepraszała za opóźnienie-
Wczoraj byłam tak zapracowana, że zapomniałam.
Nigdy nie rozstrzygnąłem wątpliwości:
Czy jest to rytuał standardowy dla prawie udomowionego pacjenta,
czy taka feta była wyjątkowa, tylko na pokaz?
Zobacz galerię zdjęć:
Komentarze