ZACZÓNY SIĘ CHŁODY
Ignac co rusz ścióngoł ze środeczka stoła na swoja kupka te nasze pare groszów, cożem dostawali łod naszych kobitów jako ognaryja na calutki tydzień. Pewnie fuzlował w tych kartach, bo jego Rozalka siedła przy nim, tyż grzańca se wziena i z lubościom pocióngała. Przy ty swoji Różycce Ignac zrobiół sie mocno wyszeknióny i zawżdy po wygrany wzióntce nadawoł te swoje wydumione móndrości:
Widzita, ja tyż moga was ino w skarpytkach puścić jak niegdyś Lesiu robolów.
Zgorniał zara te wygrone groszaki na swóm kupke, a Rózia patrzyła na niygo jak na świnty łobrazek.
W pewny chwili w łobróne naszych kieszeniów stanół Jachu Małorolny- siedzioł łón przy inkszym stole, winc nie słyszelimy co łóni wszystkie obgodywali, jednok w pewnym momyńcie pizgnół łónci pieńśció w blat, aże wszystkie pijoki sie na nigo obrócili:
Popatrzajta ino co tyn rzóńd se z nami wszyćkimi wyrabia. Poszedja wczora z mojóm Panienkó do jednygo marketa, co je kole nas, aby jakie lampki na groby wzióńć. Moja wynalazła, że dajó tania kulka łod świniaka bez kościów, wiync wzienim cała zapakowana paczka, bo to sie pomnieli, zrobi gołómbków, jakichś klopsów i zamrozi.
Pokiwali mu na racja głowami, bo w łónych ciynżkich czasach my wszystkie musim przecie móndrze groszem łobracać. Małorolny po malutkim łyczku pocióngnył dali:
W chałupie ja dopiro przeczytał naklejka, że tyn świntuch był chowany i zadźgany w Hiszpanji. Malutki szlak mnie trafił zara, bo to nasze chopy bez to ym bargo co je Ruskie łobgłosili, muszom same swojymi wieprzkami sie futrować a rzóńd nic nie robi ino nóm przywozi świnioki z inkszych państwów.
Z drugi stróny sali któś kszyknół:
Prawde gada, ja tyż dostał kiedyś, wew markecie, kotletowe zrobióne w Dojczlandzie.
Musielimy wszyćko dobrze przemyślić nim podejmnim łostateczne roszczygnieńcie, zaglóndelimy głemboko do szklaniców z przychłodniawym już grzańcem i zara na Jachowa komórka ze zdjeńciem ty hiszpański łopatki łod świnioka.
Siedzący kole mnie Julek tyż sobie cóś przypomniał zez tych czasów co szoferował przy Magistracie, wienc łodkrząknół nieco i z powagó, jako zawsze, zaczóń łopowiodać:
Wjózcija raz takigo istnego spod ruski granicy, mówił łón, że je z Braniewa i tam zrobili taka wielga fabryka wengla z Rosji. Ta fabryka je wienksza łod niejedny wioski i lanżerujom po ni ruskie pocióngi z ichniejszym wenglem i dajó na nasze. Reszta tygo wengla to tłukó na mniazga i do worków sypió.
Temat był tak poważny, że zapomnielimy ło kartach i pinóndzach łod nich każden kciał cośik wtróncić, bo pewnie tyż cóś słyszał. Wpirw zaczón Pyrac, co to dzisioj jeszcze słowem nie rzeknół:
Pare dni temu dawali w telewizorze, w tych jejich dziennikach, ło naszych górnikach co muszom strajkować i jeździć na granica pocióngi z ruskim wenglem przy ni zatrzymywać, bo naszygo nie mogó sie pozbónc bez tyn tańszy łod Ruskich. Górniki byli takie zeźlone, że pojechali tyż krzyczyć o swoje do Warszawy, do rzóńdu. Widać musieni za leko sie drzyć bo dali przychodzi wengel łod tych Ruskich.
Nie rzucaj wszyćkiego na nasz rzóńd-Ignac zaczón brónic rzóńdowych ludziów- przecie tara mómy wolny rynek i każden może próbować lepi zarobić, no ni?
Gupoty fanzolisz- wnerwił sie Pyrac- to przecie te z rzóńdu dawali wszyćkie papjyry na ta węglowa fabryka, musieni myślić co zaś byńdzie. Po to my im dajem ciynżke pinióndze co mniesóńc i premnie i nagrody.
Stefan ścierajónc stół postawił ino jendno zapytanie;
Chopy, a czyjo je ta fabryka we wtym Braniewie? Czy to nie je ten byznesman co wszyćkie podatki na Cyprze łoddaje, a u nas nawet funta kłaków nie ostawia?
Grzaniec sie skóńczył i przestał nas rozgrzywać, wienc na dzisiaj musielim skóńczyć bo zaczóny sie chłody.
CARGOSPED TERMINAL BRANIEWO SP. Z O.O.
